VVD, D66 en Guy Verhofstadt werken samen met moldavische maffiabankier om Grexit te stoppen en TTIP te pushen (5)

                                                         

VVD, D66 en Guy Verhofstadt werken samen met moldavische maffiabankier om Grexit te stoppen en TTIP te pushen (5)

Frankrijk is zo blut dat het geen geld meer heeft voor onderhoud van het Louvre. Daarom neemt het giften aan van een dictator. Die vraagt daar wel wat voor terug, bijvoorbeeld het recht om prominente Franse politici douceurtjes toe te stoppen. Die zorgen er dan voor de EU niet te kritisch is, als de desbetreffende dictator protesterende studenten stukmept en journalisten de cel in smijt. In een wereld met een verarmend Europa hebben verse kredieten en energiezekerheid een prijs, in democratische zin wel te verstaan. 

Dit is deel vijf in de reeks over de schimmige types die we tegenkomen, als we de Europese unie almaar groter willen maken. Als we eenmaal de Zwarte Zee zijn overgestoken ontdekken we dat de uitbreiding twee doelen dient. Ten eerste is er de wens om een zo groot mogelijke muntunie te vormen, zodat 'ze onze komkommers eten'. Wellicht net zo belangrijk is de 'Energy Union'. Daar lezen we in de Nederlandse kranten vrij weinig over. 

De 'energie-unie' komt erop neer dat alle landen van de EU gezamenlijk gas, kolen en olie inkopen in bevriende landen aan de buitengrenzen. Dan komen we al snel in Centraal-Azië. Georgië heeft recentelijk een associatie-verdrag getekend met de EU, in de hoop op bescherming in de warme schoot van Angela Merkel. Hoeven we allemaal niet geheimzinnig over te doen, het wordt gewoon netjes vermeld in de 'regeringsverklaring' van de commissie-Juncker.

Waarschijnlijk boeit Georgië ons niet echt. Een grens verder en we zitten in Azerbeidzjan, dat land zit inderdaad bomvol met waardevolle fossiele brandstoffen. De EU wil dus graag de banden met dat land aanhalen. Dat heeft nog wat bijkomende voordelen: dankzij de olierijkdom is het daar makkelijk lenen. Bovendien valt er veel geld te verdienen voor een beperkt aantal bedrijven, die zijn zo slim om de crème de la crème van de Belgische en Franse politiek wat eurotonnetjes toe te stoppen. 

Hoofdrolspeler in deze is Suez, zeg maar het NUON van Frankrijk. Het belangrijkste verschil is dat de Franse staat wel een significant belang heeft in dit nutsbedrijf, waarmee het land Europese regels naast zich neerlegt. Een andere aandeelhouder is beleggingsmaatschappij Sofina, die Guy Verhofstadt jaarlijks € 138.277,64 toestopt om vier vergaderingen bij te wonen. 

GBL is weer in bezit van Albert Frère, de rijkste man van België. Dit heeft u allemaal eerder kunnen lezen. Een Franse lezer wees ons erop dat we de belangenverstrengeling rondom Franse politici ook niet mogen uitvlakken. De voormalige Franse Minister van Justitie Rachida Dati zit immers ook in het Europese parlement. Zij krijgt echter € 500.000 per jaar van Suez, zonder duidelijke tegenprestatie. 

Oliecontracten
Opvallend is dat ze zich precies bezighoudt met precies die dossiers, die de belangen van Suez raken, zoals het veiligstellen van oliecontracten in Azerbeidzjan. Dat gaat op een bijzondere wijze omdat er in dat land een dictator heerst, ene Ilham Aliyev. Die doet wat vervelende dingetjes. 

Ten eerste probeert hij het sluimerende conflict met Armenië op te stoken. Dat land is 'de vijand' en heeft een leger dat 'verpletterd' kan worden, dat allemaal dankzij de economische opgang van Azerbeidzjan. Het is een expliciete doelstelling dat het grootste deel van het overheidsbudget in het leger wordt gestoken.

Daarnaast wordt de macht van de politie gebruikt om elk democratisch verzet in de kiem te smoren en worden kritische journalisten tot jarenlange celstraffen veroordeeld, bijvoorbeeld wegens het blootleggen van corruptie. Zo is de zoon van Aliyev (van elf) al dusdanig rijk dat hij zelfstandig de ondergrens van deQuote 500 zou halen. De vrouw die dit ontdekte, is veroordeeld voor moord op een slachtoffer dat op onverklaarbare wijze nog door de straten van Baku loopt. Zo gaan die dingen. 

Het zou vervelend zijn als Europa verdere samenwerking met Azerbeidzjan zou stopzetten vanwege zaken als mensenrechten. Dat zou vooral voor Frankrijk gelden, dat middels Suez er een direct belang bij heeft dat er zo snel mogelijk zo veel mogelijk olie en gas uit dat land naar West-Europa vloeit. Sinds 2007 zijn Baku en Parijs aan een charme-offensief begonnen, waarbij alle politieke middelen ingezet moeten worden om de Kaukasus als een waardige, betrouwbare partner van Europa neer te zetten. 

Het belangrijkste middel daarbij is de First Lady van het land, Merhiban Aliyeva. Hier zien we haar de oncologie-afdeling van een kinderziekenhuis bezoeken in Griekenland, dat te kampen heeft met bezuinigen. Geen probleem, de Heydar Aliyev Foundation (HAF) legt geld bij. Die is vernoemd naar de vader en voorganger van de huidige president van Azerbeidzjan. Dat land heeft in 25 jaar nog nooit een staatshoofd gehad dat niet Aliyev heet. HAF geeft in Europa subsidie aan goede doelen en cultuur en fungeert als visitekaartje voor het land. 

Bij dit soort fotomomenten wordt er duidelijk op gelet dat Merhiban (of haar man) worden omringd door Europese symbolen, zoals de blauwe vlag met sterren. Kennelijk vergroot dat de acceptatie. Maar belangrijker nog is de relatie met Frankrijk. 

Borat
Door geldgebrek begint het Louvre een beetje in te storten. Geen probleem, HAF komt met geld over de brug. In ruil daarvoor moest de directeur van het Louvre naar Baku vliegen om daar een lovende speech te houden over de verdiensten van de familie Aliyev. Letterlijk sprak hij een Borat-achtige speech uit over de legendarische vader van de huidige president [sic.]:

'It was noted main goals of the Foundation is to study and propagate rich political legacy of famous political figure Heydar Aliyev, create an obvious idea in foreign visitors and future generations on his large-scale activity towards socio-economic and cultural progress of Azerbaijan, support international projects started by the genius person, help the works implemented in field of wide propaganda of Azeri culture and history.'

Omdat de banden tussen Frankrijk - remember, een derde belang in Suez - en Aliyev zo goed zijn, kreeg Mevrouw Aliyeva in 2010 de Legion d'Honneur, de hoogst denkbare Franse onderscheiding. President Nicolas Sarkozy roemde haar om haar 'loyaliteit en toewijding' aan de Franse republiek.

In 2011 spraken Aliyeva en Dati elkaar op een conferentie over energie. Daarbij werd er vooral aan herinnerd dat Baku en Parijs elkaars 'strategische partners' zijn. Deze uitspraak werd gedaan in het licht van het energieplan van de commissie-Barroso, die juist de deur voor Baku had geopend. Binnen Europa is het dus vooral Frankrijk dat Aliyev wil neerzetten als een betrouwbare vriend. 

Vooral Human Rights Watch is hier niet over te spreken. Zo was 2013 een slecht jaar voor de mensenrechten in het land. Aliyev moest herverkozen worden en om geloofwaardig over te komen liet hij een afvaardiging toe van het Europees parlement om toe te zien op eerlijke verkiezingen. Verschillende NGO's die zich bezighouden met mensenrechten maakten melding van geweld, intimidatie en omkoping, alledrie op grote schaal.

Constant lam
De afvaardiging van het Europees parlement had daar echter niets van meegekregen en rapporteerde dat de verkiezingen eerlijk waren verlopen. In februari 2014 starte Martin Schulz, voorzitter van het EP, een onderzoek naar de gedragingen van de delegatie. Ze hadden op grote schaal giften aangenomen. Kortweg namen ze contant geld aan van Aliyev en lieten ze zich de hele tijd dronken voeren, zodat ze niet in staat waren om wantoestanden tijdens de verkiezingen waar te nemen.

Natuurlijk won Aliyev de verkiezingen, met 85 procent. De afvaardiging kreeg een berisping, wegens het aannemen van giften. Wie er aan het hoofd hiervan stond? Rachida Dati. Sindsdien zorgt ze ervoor dat er elke maand positief nieuws of de president en dat land naar buiten wordt gebracht. Verzin het maar, of Azerbeidzjan heeft het. Sinds kort draagt ze alleen nog maar een hoofddoekje als die van Azeri' zijde is gemaakt. Wat krantenkoppen waarin Dati zich uitlaat over het land spreken boekdelen. 

Merk op dat haar boodschap steeds sterker wordt. In 2012 is Azerbeidjzan nog het voorbeeld voor enkel de Islamitische wereld, nu is dat land het voor de héle wereld. De belangrijkste zakenpartner van dat land is Suez, dat niet wil dat linkse clubjes het boren naar olie wegens het milieu of mensenrechten blokkeren. En net dat Suez heeft Dati voor een half miljoen per jaar op de loonlijst. 

In de afgelopen vijf jaar is Dati maar één keer in Nederland geweest, tegen minstens tien keer in Azerbeidzjan. Dat land wordt dus beter vertegenwoordigd in Brussel dan ons land, kennelijk omdat de president zo brutaal is ervoor te betalen. Maar wat heeft hij de afgelopen jaren eigenlijk gedaan om zo in de smaak te vallen?

Het enige wat we kunnen vinden, is het optuigen van een zeer repressief politie-apparaat dat met grof geweld een einde maakt aan elke vorm van oppositie. Daar horen we niemand over in Europa. De belangen van zowel de Franse olie-industrie als de failliete overheid zijn te groot. Niet voor niets krijgt zowat de bekendste politica van dat land een half miljoen per jaar voor haar lobbywerk in het Europees parlement. De Nederlandse regering heeft er desgevraagd overigens 'geen mening' over. 

bron: 925.nl       Arno Wellens