Rasim Əliyevi cavidlər öldürmədi.

Rəsul Mürsəlov

Rasimi idmançı dəstəsi öldürmədi. Onu bu gün “həmkarları” qəbirdə belə öldürməyə “silahlanıb”. Həmkarları dediyim əslində “həm” sözünü çıxmaqla, yalnız “kar” sözünə layiq kimsələrdir.

  Bunlar lap əndazəni aşdılar.

  Söhbət prezidentə C.Hüseynovun azad edilməsi üçün müraciət edən "jurnalistlərdən" gedir.

 Əllərində iki bahanə var: 1) C.Hüseynovun atası Qarabağda şəhid olub. 2) C.Hüseynov idman yarışında bayraq qaldırıb.

  Bu qədər ucuz, bayağı fikirlərlə yaşayan bir qafa sahibi necə jurnalistikadan danışır? Axı jurnalist dediyimiz ictimaiyyət arasında öncül, haqqı nahaqqa verməyən, obyektiv, ziyalı kimi qəbul edilir. Təbii ki, bizim cəmiyyətdə belə deyil. Belə qəbul edilən sayılı jurnalistlərimiz var ki, onlarda ya rejim zindanına atılır, zindandan çıxandan sonra ölkəni məcburi tərk edir, hətta qətlə yetirilir, döyülür, söyülür və ya hər gün evdən çıxdıqdan sonra şərlənib həbs edilmədiyi və evə geri döndüyü üçün şanslı olduğunu düşünür. Mənim sözüm bayağı fikirlərlə, geriçi zehniyyətdə yaşayan “jurnalistlərədir”.

  Sözüm yuxarıda sadalananlarla yaxından-uzaqdan əlaqəsi olmayan, sayatlar açıb şirə sormaq kimi dərdi olan dırnaq arası jurnalistlərədir.

                                                                      *      *       *

 Jurnalist adını daşıyaraq yaltaqlıq, simasızlıq, ondan-bundan nə isə umaraq, 10-15 manat müqabilində icra başçılarına (və ya hansısa məmura) tərif yağdıran kimsələr əlbəttə dövlətin, məhkəmənin, qanunun nə olduğunu bilməyəcək, bilmirdə. Onların bildiyi bir neçə şey var: bu gün nə edək ki, ağanın xoşuna gələk, “bəlkə bizi qabağa çəkdi” məntiqi ilə yaşamaqdır tək təmənniləri. Birdə yuxarıda dediyim kimi, 5-10 manat pul çıxaraq düşüncəsi. Düşüncə dedikləri, beyin dedikləri 2 kiloqramlıq topluluqdan ibarət cisimdir. Bundan o yana gedişi yoxdur. Onu düşünmə, faydalı istifadə kimi işlətmək və geliştirmək üçün çaba sərf etmirlər. Onlar üçün beyin sadəcə siqnal ötürücüdür – bu gün nə yolla sümük qazanım. Axı onların ailəsi var, “ailəmi ac saxlayım” deyib üzünə, gözünün içinə baxıb, məzlum görüntüsü belə yaratmaqdan, ürəyində isə “sən fərasətsizsənsə mən də elə olmayacam ki” düşüncəsi ilə yaşamaqdan başqa beyin heç nə ifraz etmir. Onlar üçün dəyərlər, insanlıq, ictimaiyyətə xidmət, sənətinə dəyər vermə kimi amillər çox uzaqdır. Pul, ağaya yarınmaq hər şeydən üstün gəlir. Ara –sıra “Qarabağ” deyib nalə qoparmaqda “bizim ictimai mövqeyimiz var” kimisindən bir mesajdır. Yəni güzgü önündə öz-özünə qəhrəmanlıq kimi bir şey. Ən dəhşətlisi isə yenicə həyata qədəm qoyan övladlarına və hətta cəmiyyətin gənc nəslinə heydər sayağı “həyatda yaşamaq və hörmət sahibi olmaq üçün zəifi əz, rüşvət al, lazım gəldikdə yaltaqlan və əsası pulun olsun” fikrini aşılamaqdır. Beləliklə də öz cəhənnəmə dönmüş mənəvi həyatlarının ətrafını yeni piy örtüyü ilə örtərək içində gizlənməyi düşünürlər. Mənəviyyatı olmayan insan bir heçdir anlayışını əslində qəbul edirlər. Ancaq qəbul etdikləri kimi yaşaya bilmirlər. Artıq sınmış, cəmiyyətdə sayğısı olmayan kimsə olduqlarının fərqindələr. Ona görə cəmiyyətə mənəviyyatsızlığı aşılayaraq bir növ özlərinə bəraət qazanmaq istəyirlər.

  İndi həmin bu kimsələr bir bayraq qaldırdığı, atasının vətən yolunda şəhid olduğu üçün idmançıya azadlıq istəyirlər. Məntiqləri olmadığını yuxarıda açıqladım, bu ayrı. Beyinlərinin də hansı yöndə işlədiyini açıqladım, bu da bir ayrı. Amma bu qəddər də olmaz dedirtirlər və nifrəti daha da artırırlar. Bununla nə əldə etmək istədiklərini mən də dərk etmirəm. Çünki onlar qədər riyakarlıq ustadı deyiləm. Ancaq ona da əminəm ki, bunun arxasında bir şeylər var, yoxsa bu qədər geriçi bir anlayışı irəli sürməzlər.

  Düşünmənin onlar üçün zor olduğunu bilirəm, amma bu sadə anlayışdır axı. Bir insan başqa birini döyür və nəticədə onu öldürürsə, onun əşyalarını oğurlayacaq qədər düşük, vicdansız biri isə onun bir bayraq qaldırması bu qədərmi önəmli?

  Beynəlxalq arenada bayrağımızı qaldırdı deyə ölkəmizə xeyiri var deyək. Bəs o bayrağı qaldıranın sabahı gün bir jurnalisti döyərək öldürməsinə beynalxalq arenada olanlar necə baxır, bir düşünün. Mən deyim. Onlar ilk öncə bayraq qaldırana qarşı rəğbətlə baxsa da, sonrakı gün onun bir jurnalisti yazısına görə öldürməsinə, “Azərbaycanda olan vətənpərvərlər bax belə canilərdir” düşüncəsi ilə baxır. Bax indi Ermənistan çıxıb ortaya desə ki, “ay dünya bax bu adamların öyünüb gözə soxduğu adamlar belə vəhşilərdir” desə, “Qarabağda ermənilərə qarşı da belə vəhşilik ediblər, bu insan onların öndə gələnidir və belə qəddarcasına adam öldürürsə gerisini siz düşünün” desə necə olacaq? Dünya onlara inanacaq, yoxsa deyəcəklər “yox ay ermənilər, axı Cavidin atası şəhiddir, deməli o günahsızdır”.

  Bu bilirsiz nəyə oxşayır? Qənimət, Emin suçludursa, onları tutmaq olmursa, deməli ailəsini tutaq düşüncəsinə. Cavidin də atası şəhid olubsa, deməli Cavid mələk kimi adamdır.

  Bu fikir hakimiyyətin və ona yarınmaq istəyən geriçi düşüncənin ortaq məhsuludur. Hər iki qafa eyni qaba uzadıb dimdiyini, ordan su içir. Hər ikisi bulanlıq suyu udumlayır.

  Bu da ayrı bir tragekomik haldır ki, təqsirləndirilən şəxs barəsində məhkəmə hökmü olan bir kimsə üçün “şah qanundur” prinsipi ilə ağaya (İlham Əliyev) müraciət edirlər. Adamlara biri desin ki, ağa məhkəmə hakimi, vəkil falan deyil. Amma adamlar da bilir gerçəyi və bir daha cəmiyyətə göstərir ki, məhkəmə falan boş şeydir, ağa nə desə o olur. Ağa isə öz “zibilini” yumaq üçün cavidkimiləri qurban verəcək. Çünki bu dəqiqə tikan üstündə oturub, hər an bir qığılcımla ölkə qarışacaq durumdadır. Ağada bunun bilincindədir və hər şeyə ehtiyatla yanaşır.

Ağanın da sonu gəlib, sonra kimə “girəcək” bu xayinlər, onu zaman göstərər.

Despot rejim hara gedir

Rəsul Mürsəlov





  Azərbaycan despot rejimi artıq bütün dünyada diktatorluq kimi tanınır və burada insan haqları mövzusunda Əliyevin tutumundan xəbardardır. Buna görə hazırda dünyanın gözü bu rejimin necə devriləcəyindədir.

 Artıq dünya güclərinin Əliyevin çirkli nefti və kürüsü maraqlandırmır. Necə olsa bu ölkənin nə qədər təhlükəli olduğunun bilincindələr və İranla yumuşalan münasibətlərdən sonra artıq Əliyevlə “qaçdı-tutdu” oynamayacaqlar. Təbii Əliyev də bunun fərqindədir. Bundandır ki, günü-gündən azalan gəlirlərin qarşısında ölkənin iş adamlarını həbs edir və onlardan xərac toplayır – azadlığa buraxmaq müqabilində. Ancaq Əliyev dərk etməlidir ki, bununla oyunun sonuna doğru gedir. Axı tutub əlindən aldığı pullar bir neçə faiz yerli xalqın iş yerlərinə sərf edilirdi. İndi isə sənə verdikləri pulları iş yerlərinə sərf edə bilməyəcəklər və nəticədə sosial problemlər daha da qabaracaq. Necə ki artıq ciddi ölçüdə qabarıb. Bu misal həm də neftin dəyər itirilməsində özünü göstərir. Yəni məlumdur ki, büdcənin 85 % neft (bunun 20 % neft məhsulları) gəlirləri hesabına formalaşır. Bu durumda neftin dəyər itirməsi əslində bir başa xalqa təsir edir və daha da edəcək. Büdcədən ayrılan vəsaitlər azaldıqca xalqın sosial durumu daha da ağırlaşacaq.

  Əliyev diktatoru düşünmədən addım atmağa məcbur qalıb ki, bu da onun son addımları olacaq – gedişat bunu açıqca göstərir.

  Bir cibindən alıb digər cibinə qoymaqla iş bitmir. Hələ ki, bir cibindən digərinə ötürdükdə üstündən itirirsə, bu daha böyük fəlakət olacaq. Yəni həbs edib iş adamının pulunu əlindən almaqla, əslində onun vergilərinin qarşısını alır və nəticədə dövlət itirir. Pul dövriyyəsi dayanır. Bu isə xalqa çatan cüzi miqdarda gəlirlərin də dayanması deməkdir.

  İndi diktator çıxılmaz durumda qalıb. Qarşıdan parlament seçkiləri yaxınlaşır. Seçkilərdə mandat satmaqla da durumdan çıxmaq olmaz. Hərçənd ki, artıq Prezident Adminstrasiyasında “alver” açıq elan edilib. əli həsənovlar “klientləri” qəbul edir, hansı dairədən namizəd olacaqlarını müəyyənləşdirir. Qarşılığında bölgəyə görə qiymətini deyir. Ancaq durum o qədər açıq şəkildə mənfiyə doğru gedir ki, hətta mandata yüz minlərlə pulu verməyə də çəkinir “klientlər”. Onlarda durumun zor olduğunun fərqindələr. Yəni mandatı alan “klient” təbi ki, bu qədər pulu verir ki, qarşılığında 5 ildə çapıb talasın və verdiyi pulun 3-4 mislini çıxarsın. Ancaq bu durumda “klient” düşünür – bu durumda 1-1.5 milyon verməyə dəyərmi? Axı neft günü –gündən düşür, ölkədə soyacaq yer qalmayıb və.s Buna görə Adminstrasiyada mandat qiymətlərinə endirim edilməsi gözlənilir. Çünki “klient” verdiyi pulu çıxarma ehtimalının az olduğunun bilincindədir. Adminstrasiyada eynilə. Bundan başqa durum o qədər ciddiləşib ki, bu hakimiyyətin daha 5 il qalmasına qarant yoxdur. Hakimiyyət dəyişəndə isə saxta parlament buraxılacaq və “klientlərin” pulu batacaq. Yəni bu riskdə var. Ona görə endirim şərti irəli sürülüb qocaman qumarbaz tərəfindən. Hər halda əlində 125 bilet var və bunu necə olsa satıb əldən çıxarmalıdır.

  Ancaq bu seçkilər digər seçkilərə bənzəməyəcək. Bu dəfə həm qərbin ciddi təzyiqi olacaq, həm də və əsası ölkədə çaxnaşma olacağı gözlənilir. Bu çaxnaşmaya zəmini isə mövcud diktatura yaradıb. Belə ki, bütün azadlıqlar qısıtlananda, vətəndaş cəmiyyəti yox ediləndə, ortaya radikal qruplar çıxır ki, bunun qarşısı alınmaz fəlakətlərlə nəticələnəcəyi qaçınılmazdır.

  Artıq bölgələrdə belə qruplaşmalar son hazırlıqlarını görür və yaxın zamanda hər birimiz bunun şahidi olacağıq. Milli Təhlükəsizlik Nazirliyinin başı isə tarixçi Arif Yunus, jurnalist Rauf Mirqədirovu tutmaq və onları zorla cinayətkar adlandırmaqla, hətta saxta narkomanlar düzəldib onlardan xərac yığmağa qarışıb. Bu sturktur öz mahiyyətindən başqa hər cür işlə məşğul olur. Məsələn “obyektlərdən” “dolya” yığmaq və.s

  Əliyevin və adminstrasiyanın başı mandat alverinə, MTN-in başı isə “dolya” yığmağa qarışan ölkədə mütləqdir ki, xaos olsun.

  Əliyev həm də iki daşın arasında qalıb. Bir yandan neftin qiyməti dünya bazarında hər gün biraz daha düşür, digər yandan qərb İranla razılıq əldə edib və Əliyevin milyardlar xərcləyib Avropaya neft, qaz kəmərləri çəkməsindən sonra lazımsız (və ya az faizlə lazım olacaq) bir şey kimi baxılması, başqa tərəfdən isə bunların fonunda qərbin artıq kürü deyil də, demokratiya istəməsidir.

  Hə, indi çıx işin içindən, görüm necə çıxırsan. Əliyev bu işdən çıxa bilməyəcək, əmin olun. Ona görədə işdən çıxacaq. Daha doğrusu qaçacaq.

Despot rejim hara gedir. » QaynarXeber.Az

VVD, D66 en Guy Verhofstadt werken samen met moldavische maffiabankier om Grexit te stoppen en TTIP te pushen (5)

                                                         

VVD, D66 en Guy Verhofstadt werken samen met moldavische maffiabankier om Grexit te stoppen en TTIP te pushen (5)

Frankrijk is zo blut dat het geen geld meer heeft voor onderhoud van het Louvre. Daarom neemt het giften aan van een dictator. Die vraagt daar wel wat voor terug, bijvoorbeeld het recht om prominente Franse politici douceurtjes toe te stoppen. Die zorgen er dan voor de EU niet te kritisch is, als de desbetreffende dictator protesterende studenten stukmept en journalisten de cel in smijt. In een wereld met een verarmend Europa hebben verse kredieten en energiezekerheid een prijs, in democratische zin wel te verstaan. 

Dit is deel vijf in de reeks over de schimmige types die we tegenkomen, als we de Europese unie almaar groter willen maken. Als we eenmaal de Zwarte Zee zijn overgestoken ontdekken we dat de uitbreiding twee doelen dient. Ten eerste is er de wens om een zo groot mogelijke muntunie te vormen, zodat 'ze onze komkommers eten'. Wellicht net zo belangrijk is de 'Energy Union'. Daar lezen we in de Nederlandse kranten vrij weinig over. 

De 'energie-unie' komt erop neer dat alle landen van de EU gezamenlijk gas, kolen en olie inkopen in bevriende landen aan de buitengrenzen. Dan komen we al snel in Centraal-Azië. Georgië heeft recentelijk een associatie-verdrag getekend met de EU, in de hoop op bescherming in de warme schoot van Angela Merkel. Hoeven we allemaal niet geheimzinnig over te doen, het wordt gewoon netjes vermeld in de 'regeringsverklaring' van de commissie-Juncker.

Waarschijnlijk boeit Georgië ons niet echt. Een grens verder en we zitten in Azerbeidzjan, dat land zit inderdaad bomvol met waardevolle fossiele brandstoffen. De EU wil dus graag de banden met dat land aanhalen. Dat heeft nog wat bijkomende voordelen: dankzij de olierijkdom is het daar makkelijk lenen. Bovendien valt er veel geld te verdienen voor een beperkt aantal bedrijven, die zijn zo slim om de crème de la crème van de Belgische en Franse politiek wat eurotonnetjes toe te stoppen. 

Hoofdrolspeler in deze is Suez, zeg maar het NUON van Frankrijk. Het belangrijkste verschil is dat de Franse staat wel een significant belang heeft in dit nutsbedrijf, waarmee het land Europese regels naast zich neerlegt. Een andere aandeelhouder is beleggingsmaatschappij Sofina, die Guy Verhofstadt jaarlijks € 138.277,64 toestopt om vier vergaderingen bij te wonen. 

GBL is weer in bezit van Albert Frère, de rijkste man van België. Dit heeft u allemaal eerder kunnen lezen. Een Franse lezer wees ons erop dat we de belangenverstrengeling rondom Franse politici ook niet mogen uitvlakken. De voormalige Franse Minister van Justitie Rachida Dati zit immers ook in het Europese parlement. Zij krijgt echter € 500.000 per jaar van Suez, zonder duidelijke tegenprestatie. 

Oliecontracten
Opvallend is dat ze zich precies bezighoudt met precies die dossiers, die de belangen van Suez raken, zoals het veiligstellen van oliecontracten in Azerbeidzjan. Dat gaat op een bijzondere wijze omdat er in dat land een dictator heerst, ene Ilham Aliyev. Die doet wat vervelende dingetjes. 

Ten eerste probeert hij het sluimerende conflict met Armenië op te stoken. Dat land is 'de vijand' en heeft een leger dat 'verpletterd' kan worden, dat allemaal dankzij de economische opgang van Azerbeidzjan. Het is een expliciete doelstelling dat het grootste deel van het overheidsbudget in het leger wordt gestoken.

Daarnaast wordt de macht van de politie gebruikt om elk democratisch verzet in de kiem te smoren en worden kritische journalisten tot jarenlange celstraffen veroordeeld, bijvoorbeeld wegens het blootleggen van corruptie. Zo is de zoon van Aliyev (van elf) al dusdanig rijk dat hij zelfstandig de ondergrens van deQuote 500 zou halen. De vrouw die dit ontdekte, is veroordeeld voor moord op een slachtoffer dat op onverklaarbare wijze nog door de straten van Baku loopt. Zo gaan die dingen. 

Het zou vervelend zijn als Europa verdere samenwerking met Azerbeidzjan zou stopzetten vanwege zaken als mensenrechten. Dat zou vooral voor Frankrijk gelden, dat middels Suez er een direct belang bij heeft dat er zo snel mogelijk zo veel mogelijk olie en gas uit dat land naar West-Europa vloeit. Sinds 2007 zijn Baku en Parijs aan een charme-offensief begonnen, waarbij alle politieke middelen ingezet moeten worden om de Kaukasus als een waardige, betrouwbare partner van Europa neer te zetten. 

Het belangrijkste middel daarbij is de First Lady van het land, Merhiban Aliyeva. Hier zien we haar de oncologie-afdeling van een kinderziekenhuis bezoeken in Griekenland, dat te kampen heeft met bezuinigen. Geen probleem, de Heydar Aliyev Foundation (HAF) legt geld bij. Die is vernoemd naar de vader en voorganger van de huidige president van Azerbeidzjan. Dat land heeft in 25 jaar nog nooit een staatshoofd gehad dat niet Aliyev heet. HAF geeft in Europa subsidie aan goede doelen en cultuur en fungeert als visitekaartje voor het land. 

Bij dit soort fotomomenten wordt er duidelijk op gelet dat Merhiban (of haar man) worden omringd door Europese symbolen, zoals de blauwe vlag met sterren. Kennelijk vergroot dat de acceptatie. Maar belangrijker nog is de relatie met Frankrijk. 

Borat
Door geldgebrek begint het Louvre een beetje in te storten. Geen probleem, HAF komt met geld over de brug. In ruil daarvoor moest de directeur van het Louvre naar Baku vliegen om daar een lovende speech te houden over de verdiensten van de familie Aliyev. Letterlijk sprak hij een Borat-achtige speech uit over de legendarische vader van de huidige president [sic.]:

'It was noted main goals of the Foundation is to study and propagate rich political legacy of famous political figure Heydar Aliyev, create an obvious idea in foreign visitors and future generations on his large-scale activity towards socio-economic and cultural progress of Azerbaijan, support international projects started by the genius person, help the works implemented in field of wide propaganda of Azeri culture and history.'

Omdat de banden tussen Frankrijk - remember, een derde belang in Suez - en Aliyev zo goed zijn, kreeg Mevrouw Aliyeva in 2010 de Legion d'Honneur, de hoogst denkbare Franse onderscheiding. President Nicolas Sarkozy roemde haar om haar 'loyaliteit en toewijding' aan de Franse republiek.

In 2011 spraken Aliyeva en Dati elkaar op een conferentie over energie. Daarbij werd er vooral aan herinnerd dat Baku en Parijs elkaars 'strategische partners' zijn. Deze uitspraak werd gedaan in het licht van het energieplan van de commissie-Barroso, die juist de deur voor Baku had geopend. Binnen Europa is het dus vooral Frankrijk dat Aliyev wil neerzetten als een betrouwbare vriend. 

Vooral Human Rights Watch is hier niet over te spreken. Zo was 2013 een slecht jaar voor de mensenrechten in het land. Aliyev moest herverkozen worden en om geloofwaardig over te komen liet hij een afvaardiging toe van het Europees parlement om toe te zien op eerlijke verkiezingen. Verschillende NGO's die zich bezighouden met mensenrechten maakten melding van geweld, intimidatie en omkoping, alledrie op grote schaal.

Constant lam
De afvaardiging van het Europees parlement had daar echter niets van meegekregen en rapporteerde dat de verkiezingen eerlijk waren verlopen. In februari 2014 starte Martin Schulz, voorzitter van het EP, een onderzoek naar de gedragingen van de delegatie. Ze hadden op grote schaal giften aangenomen. Kortweg namen ze contant geld aan van Aliyev en lieten ze zich de hele tijd dronken voeren, zodat ze niet in staat waren om wantoestanden tijdens de verkiezingen waar te nemen.

Natuurlijk won Aliyev de verkiezingen, met 85 procent. De afvaardiging kreeg een berisping, wegens het aannemen van giften. Wie er aan het hoofd hiervan stond? Rachida Dati. Sindsdien zorgt ze ervoor dat er elke maand positief nieuws of de president en dat land naar buiten wordt gebracht. Verzin het maar, of Azerbeidzjan heeft het. Sinds kort draagt ze alleen nog maar een hoofddoekje als die van Azeri' zijde is gemaakt. Wat krantenkoppen waarin Dati zich uitlaat over het land spreken boekdelen. 

Merk op dat haar boodschap steeds sterker wordt. In 2012 is Azerbeidjzan nog het voorbeeld voor enkel de Islamitische wereld, nu is dat land het voor de héle wereld. De belangrijkste zakenpartner van dat land is Suez, dat niet wil dat linkse clubjes het boren naar olie wegens het milieu of mensenrechten blokkeren. En net dat Suez heeft Dati voor een half miljoen per jaar op de loonlijst. 

In de afgelopen vijf jaar is Dati maar één keer in Nederland geweest, tegen minstens tien keer in Azerbeidzjan. Dat land wordt dus beter vertegenwoordigd in Brussel dan ons land, kennelijk omdat de president zo brutaal is ervoor te betalen. Maar wat heeft hij de afgelopen jaren eigenlijk gedaan om zo in de smaak te vallen?

Het enige wat we kunnen vinden, is het optuigen van een zeer repressief politie-apparaat dat met grof geweld een einde maakt aan elke vorm van oppositie. Daar horen we niemand over in Europa. De belangen van zowel de Franse olie-industrie als de failliete overheid zijn te groot. Niet voor niets krijgt zowat de bekendste politica van dat land een half miljoen per jaar voor haar lobbywerk in het Europees parlement. De Nederlandse regering heeft er desgevraagd overigens 'geen mening' over. 

bron: 925.nl       Arno Wellens 

Ilham Aliyev the dictator of Azerbaijan (video)

Ilham Aliyev the dictator of Azerbaijan.

DİKTATORLARIN SONU (video)

 Aşağıda yayımlanan videodakı Romanya diktatoru Nikolay Çauşesku və xanımı Elena Çauşeskunun məhkəməsi və ardınca yerindəcə hökmün icrası, güllələnməsi görüntüləridir.

 Nikolay Çauşesku 1965-1989 tarixləri arası Romanya Komunist Partiyası (PCR) sədri, 1974-1989 cu illər arasında isə Romanya Prezidenti olmuşdur.

 22 dekabr 1989 cu ildə Xalq etirazlarından sonra devrilən diktatora, 25 dekabr 89 cu ildə özünə və xanımına məhkəmə ölüm hökmü çıxardı. Elə məhkəmə binasından çıxarılan kimi hökm icra edilmiş və diktator ilə xanımı divar dibində gülləyə düzülmüşlər.

 Nikolay Çauşesku və xanımı Elena Çauşesku diktatorluğu hakimiyyətdə olduğu 15 il müddətində xalqa divan tutmuş, korrupsiya ilə yüksək məbləğdə vəsaiti mənimsəmişdi. Diktator hər yerdə özünə süni sevgi göstəriləri ilə, hər çıxışında alqışlarla qarşılanırdı. Televiziya yalnız onu göstərir, onun necə möhtəşəm insan olmasından, ölkənin inkişafından danışırdı. Onun fikri ilə razılaşmayanlar zindanlara atılır, təqib edilirdi. Yaltaqlıq, saxtakarlıq və xalqın yoxluq içində yaşadığı ölkədə Çauşesku hökmranlığı davam edirdi. O zamana kimi ki, xalq artıq boğaza yığıldı və etirazlarla onu devirdi.

 Oxşar ssenaridir deyilmi?

 Məhz Əliyev rejimi də bu ssenari üzərə hərəkət etməkdədir. Hətta bundan amansız şəkildə. İndi nəticəni çıxarmaq sırası Əliyevdədir. Onu da Çauşeskunun sonluğu gözlədiyini unutmamalıdır.

Videonu təqdim edirəm, izləyin. Bir diktatorun və xanımının sonluğunu görün.